De broer van Ziagnée werd neergestoken

In september 2022 is Rainée (20), het jongere broertje van Ziagnée Laveist, op een introductiefeest voor het nieuwe studiejaar. Even na 10 uur ontstaat er een ruzie, die Rainée probeert te sussen. Dat loopt niet goed af. Veel studenten zijn er getuige van dat hij wordt neergestoken. Hij overleeft het niet.

Ziagnée: ‘Het voelt nog heel vers, ook al is het bijna een half jaar geleden. Het lukt me nog steeds niet om hele dagen te werken. Ik probeer wel dingen te ondernemen om bezig te blijven, maar het is heel moeilijk om mijn draai te vinden. Vooral omdat ik de ene dag best goed doorkom, terwijl de emoties de volgende dag weer enorm opspelen.’

Mijn ouders, mijn zusje, mijn andere broertje en ik gaan allemaal op onze eigen manier met het verdriet om.

Ziagnée was zelf niet aanwezig bij het incident, maar leeft elke dag met de gevolgen ervan. ‘Binnen een week werden wij, als naasten, gebeld door Slachtofferhulp met uitleg over wat zij voor ons konden betekenen. Die hulp hebben wij meteen aangenomen. Het is superfijn om ondersteuning te krijgen bij hoe wij om moeten gaan met deze heftige gebeurtenis. Zeker in het begin weet je eigenlijk niet wat je overkomt. Je hebt een wirwar aan gedachten en gevoelens en niet de ruimte om keuzes te maken, terwijl je juist in die eerste periode wel keuzes móét maken.

'Het is fijn om van elkaar te horen hoe we met het verdriet omgaan'

'Het was heel fijn dat iemand gewoon bij ons thuis kwam om te bespreken hoe het met ons ging, wat we de komende periode konden verwachten en waar we behoefte aan hadden. Sindsdien helpt Slachtofferhulp ons waar dat nodig is met praktische zaken, bij het strafproces en op het emotionele vlak. Mijn ouders, mijn zusje, mijn andere broertje en ik gaan allemaal op onze eigen manier met het verdriet om. Het is fijn om dit van elkaar te horen en met een vast iemand van Slachtofferhulp erbij te bespreken. Dat zorgt voor veel meer onderling begrip.’

Omgaan met verlies

Iedereen gaat op een eigen manier om met het verlies van een dierbare. Er kunnen veel hevige emoties voorbijkomen. Dat is heel normaal. Wij geven een aantal adviezen die je mogelijk verder helpen.

Omgaan met verlies

'Ik zie dat iedereen met zijn pijn en verdriet worstelt'

'Natuurlijk zijn wij niet de enige slachtoffers. Er waren heel veel - vooral jonge - mensen bij toen het gebeurde. En mijn broertje had een hele grote vriendenkring. Van veel mensen die op het feest aanwezig waren, heb ik gehoord dat ze hun pijn en verdriet vooral onderling bespreken. Ik zie dat iedereen met zijn pijn en verdriet worstelt, maar hulp vragen komt vaak niet ter sprake. Omdat ze bijvoorbeeld denken dat dat hen niet zal helpen om zich beter te voelen, omdat het verdriet daar te groot voor is. Of omdat het te confronterend is er écht over te praten. En hulp vragen maakt je kwetsbaar, wat voor sommigen als een zwakte voelt. Schaamte of niet begrepen worden door een ander speelt hier ook mee.

Weet dat er hele laagdrempelige hulp is waar je direct terecht kan. En neem die hulp aan.

'Gebruik maken van hulp is geen zwakte'

Wat ook zo is, is dat veel vrienden en omstanders zichzelf niet als slachtoffer zien. Maar wie zoiets heftigs meemaakt, is natuurlijk wel slachtoffer. En daar is hulp voor beschikbaar. Op een hele laagdrempelige manier. Daar gebruik van maken is geen zwakte. Het is juist heel goed om die hulp aan te nemen. Onderling dingen bespreken helpt zeker en ik raad iedereen aan om dat te blijven doen. Maar daarbij is bijna geen aandacht voor dieperliggende emoties, want dat komt te dichtbij, doet teveel pijn. Toch kan het je helpen als ook die emoties aandacht krijgen. Doe je daar niks mee, dan is de kans groot dat de verwerking veel langer duurt. Of dat dingen er op een later moment alsnog uit komen.’

Ieder heeft zijn eigen verdriet

‘Het fijne aan Slachtofferhulp is dat ze naar jou toekomen als je dat wilt. En je kunt samen bepalen waar je behoefte aan hebt. Of je nou in je eentje met ze gaat praten, in duo’s of met een hele vriendengroep. De vrienden van mijn broertje hebben allemaal hetzelfde meegemaakt, maar hebben ieder hun eigen verdriet. Iemand van buiten kan helpen in dat persoonlijke verdriet en tegelijkertijd zorgen dat je als vrienden steun aan elkaar hebt. Precies zoals bij de gesprekken die wij met ons gezin voeren.

Dus heb je iets meegemaakt en denk je ‘het zit me niet lekker’ of ‘ik kom niet vooruit’, weet dat er hele laagdrempelige hulp is waar je direct terecht kan. En neem die hulp aan. Het kan je echt helpen om met je verdriet om te gaan.'