Ludwig werd mishandeld door zijn vriendin
'Ik had mijn leven prima voor elkaar. Een goede baan, een leuk gezin met drie kinderen, een mooi huis. Alles veranderde toen ik mijn gezin verliet voor een 20 jaar jongere vrouw, die ik kende via mijn werk. Het leek zo mooi. Ik was stapelgek op haar. Rozengeur en maneschijn. De eerste mishandeling volgde al snel. Een klap in het gezicht. Maar wie gelooft een slachtoffer van huiselijk geweld door een vrouw?'
'Mijn nieuwe vriendin en ik gingen snel samenwonen. We waren enorm verliefd. Een 20 jaar jongere vrouw, het streelde mijn ego. Misschien had ik wel last van een midlifecrisis.'
'Mijn nieuwe vriendin was erg jaloers. Ik kon niet naar een vrouw kijken of ik moest me verantwoorden. Of ik werd direct geslagen. Toen ze voor de eerste keer geweld gebruikte, hadden we nog maar heel kort een relatie.'
De jaloezie werd erger, het geweld ook
'De jaloezie werd steeds erger, het geweld ook. We hadden dezelfde werkgever. Ook daar wilde ze de boel controleren en was ik niet veilig. Ik moest me elke keer verantwoorden als ik met een vrouw in vergadering zat. Of zelfs wanneer ik naar het toilet ging. Mijn leidinggevende kon er weinig mee "Als het maar geen invloed heeft op het werk."
"Niemand ging ervan uit dat zij tot zoiets in staat was."
'Op straat of als we tv keken, bij reclames of tekenfilms, telkens kwam de vraag: vind je dat een mooie vrouw? En waarom? Eerst probeerde ik het nog uit te leggen, maar geen enkel antwoord was goed. De straf volgde vaak al snel. En het geweld werd erger. Klappen, verwurgingen, gebroken ribben. Ze was weliswaar een kop kleiner, maar een geoefend kickbokser. Niemand geloofde dat zij tot zulke dingen in staat was.'
Ik geloofde dat het geweld mijn schuld was
'Ze was niet alleen gewelddadig, maar ook heel erg manipulatief. Ze gaf me het idee dat het huiselijk geweld mijn schuld was; en ik geloofde het. Ik wilde het geloven. Om ons sprookje in stand te houden. Ik verontschuldigde me dat ik haar ertoe had gebracht om me te slaan. Als ik zei dat ik de relatie wilde verbreken, dreigde ze met zelfmoord. Het heeft tijden geduurd voor ik door had dat dit niet normaal was.'
"Ze gaf me het idee dat het huiselijk geweld mijn schuld was. En ik geloofde het."
'Een keer gaf ze me zo'n heftige ellenboogstoot dat ik er een zware hersenschudding aan overhield. Ik belde 112 en werd naar het ziekenhuis vervoerd. De politie ging in gesprek met mijn vriendin. Ze zagen haar, onschuldig en klein, en dachten: dat kan geen huiselijk geweld zijn. Na de opname in het ziekenhuis besefte ik: dit is erg, en dit wordt alleen maar erger.'
Liefde wordt doodsangst
‘Ik probeerde de onveilige situatie meerder keren te ontvluchten, maar dat was niet eenvoudig. Mijn vriendin wist me een keer te vinden en dat mondde uit in nieuw geweld. Ook als je hulp zoekt moet je een drempel over. De ene keer wil je eruit, de andere keer wil je terug naar je relatie. Ook uit angst en doordat je niet meer helder kunt denken. Dat is voor de hulpverlening lastig. Wat is er nou aan de hand? Wil je hulp of niet? Mijn vriendin manipuleerde ook daar de boel. Een probleem is ook dat er te weinig plekken zijn in de mannenopvang. Dus je bent aan het wachten.’
‘Voor hulpverleners is het ook moeilijk in te schatten of je toe bent aan de volgende stap. Bijvoorbeeld vertrekken, aangifte doen, werken aan jezelf. Zij kunnen moeilijk zelf tot actie overgaan als jij er niet aan toe bent. Wees duidelijk wat je wilt, ook al is dat lastig.’
De hulpverlening is niet bekend met mannelijke slachtoffers
‘In de hulpverlening is men niet bekend met mannelijke slachtoffers van huiselijk geweld. De politie bestempelt je als mietje als je zoiets overkomt. Je schaamt je. Dat alles wordt ook misbruikt door dader. Daarom adviseer ik de politie om bij geweld man en vrouw apart te verhoren. Pas dan kan je het echte verhaal vertellen.’
‘De relatie heeft 2,5 jaar geduurd. Het was bijna een gevangenis. Je bent totaal afhankelijk, het gaat allemaal om controle. Je blijft erin geloven. Liefde wordt doodsangst. Je vindt het abnormale normaal. Je staat constant in overleefstand, je hebt veel stress.’
Je ontwikkelt een manier om ermee om te gaan
‘Het wordt eng als je door hebt dat het went en je een manier ontwikkelt om ermee om te gaan. Ik begon over mezelf te praten in de derde persoon. Alsof het niet om mezelf ging als ik het over mezelf had.’
‘Ik bezocht een psychiater die al snel doorhad: het ligt niet aan jou maar aan je partner. Dat was niet de goede boodschap, ik moest van mijn vriendin op zoek naar een nieuwe psychiater. De nieuwe psychiater wilde er relatietherapie van maken. Ik sprak met hem over mishandeling. Dat had ik beter niet kunnen doen. Toen we thuiskwamen na de sessie sloeg ze me in elkaar op de oprit.’
‘Via Veilig thuis kwam ik uiteindelijk terecht in een locatie voor mannenopvang. Eindelijk een beetje veiligheid. Ik kwam daar in contact met lotgenoten. Dat was heel belangrijk. Ze vertelden me precies wat ik nu kon verwachten, en alles kwam uit. Alles: excuses, ze zou gaan werken aan zichzelf. Het manipuleren ging door. Familieleden die zich ermee gingen bemoeien. Ook toen ik een einde aan maakte aan de relatie.'
Stressklachten
Na een ingrijpende gebeurtenis is het heel normaal dat mensen last hebben van emoties en stressklachten. Maar dat maakt het natuurlijk niet minder vervelend. Wij helpen je zodat klachten verminderen of verdwijnen.
Lees meer over stressklachtenDelen helpt helen
'Lotgenoten zijn het belangrijkst, en een coach die je helpt, bijvoorbeeld bij telefoongesprekken. Die zegt: nu word je gemanipuleerd, die erbij zit bij een telefoongesprek en zegt: nu wordt het gevaarlijk, let op!'
'Ik wil naar buiten treden met mijn verhaal. Het helpt mezelf, maar veel belangrijker, ik hoop er ook anderen mee te helpen. Ik heb ook meegewerkt aan een uitzending over huiselijk geweld bij BNN-VARA, Vrouw slaat man .'
'Al help ik maar 1 man of vrouw de weg naar hulp te vinden, dan is dat voor mij al genoeg. Als je je verhaal vertelt, treedt de herkenning op. Het onderwerp ter sprake brengen helpt om begrip te kweken.'
'Lotgenotencontact is heel belangrijk voor de verwerking. Delen helpt helen. Daarom ben ik ook actief in de online lotgenotengroep van Slachtofferhulp. Daar ontmoet je mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt. Jij helpt hun, zij helpen jou. Ik heb dit doorgemaakt, overleefd, met een reden. En nu wil ik anderen helpen. Het voelt ook goed om anderen te helpen.'
Kan lotgenotencontact mij verder helpen?
Na een ingrijpende gebeurtenis is het prettig om steun te vinden bij mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. In contact met lotgenoten kun je ervaringen delen en vragen stellen aan anderen.
Contact met lotgenotenAlles kwijt
‘Het gaat nog steeds slecht met me. Ik ben mijn thuis, mijn familie en veel geld kwijt, en ook mijn zelfvertrouwen. Ik heb last van stressklachten door wat er gebeurd is, PTSS. Het stalken op het werk gaat nog steeds door. Op het werk trok men geen partij, ook niet na de televisie-uitzending.’
'Vertrek na de eerste klap'
‘Ik had beveiligingscamera’s in huis. Dat was maar goed ook. Zij ontkende alles, maar tegen deze beelden kon ze niet op. Ik heb nog geen aangifte gedaan. De tijd is er nog niet rijp voor. Een medewerker van Slachtofferhulp helpt me bij de voorbereiding op de aangifte. Er wordt netjes gewacht tot ik er klaar voor ben. Dat is fijn, de hulp moet er zijn als het nodig is.’
‘Mijn raad aan mensen die in dezelfde situatie terechtkomen? Vertrek na de eerste klap! Stel je eens voor hoe het was gelopen als je was vertrokken na de eerste klap? Geweld in een relatie is niet normaal. Je hebt altijd de keuze om er mee te stoppen. Heb je die keuze niet dan is er al iets mis. Laat het niet zover komen dat je opnieuw moet leren van jezelf te houden.’
Ook aangifte doen?
Aangifte doen is vaak de eerste stap. Wij helpen je om je aangifte goed voor te bereiden. Bekijk onze checklist of bespreek de aangifte met een van onze medewerkers.
Aangifte voorbereidenHoe gaan anderen hiermee om?
'Ik moest voor mezelf en mijn kind opkomen.'
Ik kon de hele dag niets anders dan als een zombie op de bank zitten.